Het is algemeen bekend dat lachen goed voor je is. Toch doen we het zo weinig. Schrikbarend weinig zelfs. In deze blog vertel ik meer over lachen en mijn doel voor de komende weken.
Kinderen lachen wel 300 tot 400 keer op een dag. Een 50-jarige volwassenen gemiddeld nog maar 5 tot 10 keer per dag.
Het is algemeen bekend dat lachen goed voor je is. Door te lachen komen er hormonen vrij, zoals het gelukshormoon endorfine. Dat hormoon heeft een kalmerend en pijnstillend effect. Door te lachen wordt je ademhaling dieper, het verlaagd de bloeddruk en het bevordert de bloedsomloop. Allerlei spieren in je lichaam ontspannen als je lacht. Lachen is daarom stressverlagend, lachen vermindert depressie en lachen vermindert slapeloosheid.
En weet je wat het mooiste is? Je hoeft niet eens echt te lachen. Zelfs als je neplacht, heeft dat dezelfde effecten als echt lachen. Als je je mondhoeken omhoog zet, daarbij lachgeluiden maakt en dat minimaal zeven seconden volhoudt, dan komen dezelfde hormonen vrij in je lichaam als wanneer je echt lacht.
Dat lachen zo gezond voor is, wisten de oude Grieken zelfs al. Zij hadden in hun tijd al lachtherapie. Als de Grieken ziek waren, lieten zij zich vermaken door komieken. Ze waren er van overtuigd dat dit hun genezingsproces zou versnellen.
Kinderen lachen wel 300 tot 400 keer op een dag. Een 50-jarige volwassenen gemiddeld nog maar 5 tot 10 keer per dag. Heb jij enig idee hoe vaak jij nog lacht, echt of nep? En weet je nog wanneer je voor het laatst dubbel lag van het lachen, wanneer je voor het laatst de slappe lach had? En weet je nog wanneer je voor het laatst samen met iemand anders heb gelachen (en dan niet om dat kattenfilmpje op Facebook)?
De laatste keer dat ik de slappe lach had, was toen ik met mijn vriendin op bezoek was bij haar ouders. De moeder van mijn vriendin kwam de huiskamer in lopen met toastjes die ze op tafel zette. Vervolgens wilde ze op haar stoel gaan zitten. Alleen ging ze zo zitten dat ze met stoel en al omviel, zoals in een oude slapstickfilm, met de beide benen de lucht in. Nadat mijn vriendin en ik elkaar eerst verschrikt aankeken, barsten we meteen daarna in lachen uit, samen met de moeder van mijn vriendin (gelukkig had ze zich niet bezeerd). We hebben toen een paar minuten zo hard gelachen, dat we rood aanliepen en bijna geen lucht meer kregen. En die hele avond hebben we nog vaak gelachen als iemand in zijn stoel ging zitten en net deed of hij viel. En zelfs nu ik er aan terug denk, verschijnt er weer een lach op mijn gezicht. Lachen is dus niet alleen lichamelijk gezond, het verbroederd ook, het schept een band. Samen lachen is samen een ervaring delen.
Waarom zouden we niet zoveel meer lachen naarmate we ouder worden? Zijn wij zoveel serieuzer geworden sinds wij zijn opgegroeid? Is de wereld zoveel serieuzer geworden? (In de jaren ’50 lachten we gemiddeld nog 18 minuten per dag, tegenwoordig nog maar 6 minuten.) Mogen we eigenlijk nog wel lachen? (In een wereld waar de rampen zich steeds sneller op lijken te volgen.)
Als ik terugdenk aan mijn jeugd, dan denk ik terug aan een opgewekte jongen, die veel lachte en plezier had in het leven. Inmiddels heb ik nog steeds veel plezier in het leven, maar ik ben niet meer die opgewekte jongen die ik vroeger was. Ik ben een serieuze man. Ik lach veel minder. Ik ben eens rond gaan vragen in mijn omgeving en het blijkt dat meer mensen dezelfde observatie delen over zichzelf in hun jeugd in vergelijking met nu.
En ik heb besloten dat ik hier iets aan ga doen. Gelukkig heb ik al mijn wekelijks theatersporttraining, waar veel gelachen wordt. En geef ik trainingen bij groepen en bedrijven waarbij ook veel gelachen wordt. En daarnaast ga ik mijn best doen om ook tijdens de dag vaker en langer te lachen, niet alleen zelf maar ook met anderen.
De komende weken ga ik op zoek naar manieren om dit te bereiken. En ik ga dit met jullie delen. Heb jij nog ideeën hiervoor? Deel ze dan vooral hieronder.
– Marcel
